معرفی مسجد جامع خوانسار

خوانسار یکی از شهرستان های استان اصفهان است که قدمت آن به پیش از دوران اسلام بازمی گردد. نام این شهر از دو بخش خوان و سار تشکیل شده است. خوان به معنای چشمه بوده و سار به معنای زیادی و کثرت است. از آنجایی که چشمه های زیادی در این شهر وجود دارند، این نام را برای آن برگزیده اند. مردم خوانسار دارای گویش خوانساری هستند که قدمت بسیار زیادی داشته و از دوران پیش از اسلام نیز در این منطقه مورد استفاده قرار می گرفته است. خوانسار دارای جاذبه های گردشگری زیادی است که همین امر باعث شده سالانه گردشگران زیادی به آن سفر کنند. یکی از این جاذبه های تاریخی این شهر، مسجد جامع خوانسار است که در این مطلب به معرفی آن می پردازیم.

مسجد جامع خوانسار از بناهای تاریخی این شهر است و  بر اساس سنگ نوشته هایی که بر سر در آن نصب شده اند، مربوط به سال 1101 هجری قمری بوده و با مساحت حدود سه هزار متر، به عنوان بزرگ ترین و قدیمی ترین مسجد شهرستان به حساب میاید که در جنوب شرقی و ورودی شهر از طرف اصفهان قرار گرفته است. مسجد جامع خوانسار در نقطه ای مرتقع قرار گرفته و دارای دیوار های خشتی و آجری بوده و گنبدی به شکل یک قوس بر روی آن قرار دارد. گچ بری های بسیار ارزشمند و نفیس، و همچنین پنجره های زیبای مشبک ارسی نیز در آن وجود دارند که چشم را نوازش می دهند.

مسجد دارای دو شبستان شرقی و غربی، و محرابی تزئین شده به گچ بری و خطوط کوفی، و حوض سنگی یکپارچه است، که آب آن از قناتی بنام گنگ در چند کیلومتری این مسجد تامین شده و با لوله های گلی به آن منتقل می شده است. درب شمالی مسجد با منبت‌های بسیار زیبا، دارای ارزش تاریخی میباشد. شبستان زمستان نشین از دیگر خصوصیت های خاص و زیبای این مسجد است. مسجد جامع خوانسار در سال 1354 در فهرست آثار ملی کشور به شماره 1190 ثبت شد و برای بازسازی و مرمت آن تاکنون هفتصد میلیون تومان هزینه شده است.