آشنایی با شهرستان آمل و دیدنی های این شهر

1401/2/14

آمل از محبوب ترین و زیباترین شهرستان های استان مازندران بوده که روستاها، جاذبه های تاریخی و جاذبه های طبیعی بی شماری در دل خود جای داده است و از همین رو سالانه پذیرای هزاران توریست از سرتاسر کشور می باشد. شهرستان آمل در مرکز استان مازندران قرار دارد و از شمال به شهرستان محمودآباد، از شرق به شهرستان بابل، از شمال شرقی به شهرستان بابلسر و از غرب به شهرستان نور و از جنوب به استان تهران محدود شده است. این شهرستان با جمعیتی برابر با 343 هزار و 747 نفر جمعیت و 3185 کیلومتر مربع مساحت دارای دو شهر آمل و رینه و سه بخش مرکزی، لاریجان و دابودشت می باشد. شهر آمل واقع در جلگه مازندران و طرفین رود هراز با ارتفاع 76 متر از سطح دریا در 52 درجه و 21 دقیقه طول شرقی و 26 درجه و 25 دقیقه عرض شمالی و در فاصله 70 کیلومتری غرب ساری، مرکز استان، 18 کیلومتری جنوب دریای خزر و شش کیلومتری شمال دامنه کوه البرز و 180 کیلومتری شمال شرقی تهران واقع شده است.

از دیدنی های بی شماری که آمل در دل خود جای داده است می توان به آبشار قو و دشت آزو اشاره نمود که در سفر به این شهر می توانید سری به آن ها بزنید.

شهر آمل از شهرهای بسیار قدیمی ایران در استان مازندران است. فردوسی از آمل چنین گفته است: از آمل گذر سوی تمیشه کرد نشت اندر آن نامور پیشه کرد از آمل همه بندگان تواند به ساری پرستندگان تواند چنین تا به شهر بزرگان رسید ز ساری و آمل به گرگان رسید یا راوی این چنین ذکر می کند: رسیدم به آمل شهر هفت رنگ همه شاعر و عارف و مرد جنگ بزرگان ایران زمین و بزرگان شهیر ز میر حیدر فخر رازی و ابن جریر.

در روزگاران قدیم آمل شهری آباد، وسیع و پر از جمعیت بوده است. ابوالفضل بیهقی، در کتاب تاریخ خود در فصل حرکت مسعود غزنوی با لشکریانش به آمل، این شهر را اینچنین توصیف کرده است: و امیر به شتاب براند و به آمل رسید روز آدینه ششم جمادی الاولی، و افزون پانصد و ششصد هزار مرد بیرون آمده بودند؛ مردمان پاکیزه روی و نیکوتر، و هیچ کدام را ندیدم بی طیلسان شطوی یا توزی یا تستری یا ریسمانی… و گفتند عادت این است… و من که بوالفضلم پیش از تعبیه لشکر در شهر رفته بودم، سخت نیکو شهری دیدم، همه دکانها درگشاده و مردم شادکام. در قرن پنجم وقتی با همت خواجه نظام‌الملک طوسی، وزیر کاردان و با کیاست سلجوقیان و صاحب کتاب معروف سیاست نامه، قرار شد مدارسی به سیاق دانشگاه‌های امروزی به نام نظامیه در شهرهای بزرگ جهان آن روز از جمله بغداد، دمشق، بلخ، نیشابور و بخارا تأسیس شود آمل از جمله شهرهایی بود که در کنار شهرهای فوق صاحب نظامیه گردید، و از این رو آن را هفت شهر می‌نامند و هرودت می‌گوید: مردم آریایی هزاران سال پیش از میلاد مسیح در آمل سکنی گزیده اند.