تجربه بازدید و گردش در هوشنگ میدانی مشگین شهر

1400/1/10

هوشنگ میدانی یکی از ییلاق های اطراف کوه شکوهمند و عظیم سبلان و متعلق به عشایر طایفه خلیفه لو بوده که این طایفه سالها است که از آن پاسداری میکنند و از ییلاق های ارزشمند تاریخی و دیدنی اطراف سبلان محسوب میشود آید. عشایر محل از آن با عنوان چاخناق نیز یاد میکنند. علت این نامگذاری شاید به دلیل وجود سنگهای چخماقی باشد.

خلیفه لو نام طایفه ای در آذربایجان است که در طی 400 سال گذشته به مناطق مختلفی کوچ کرده یا کوچانده شده‌اند. بخش بزرگی از این طایفه در آن سوی رود ارس ساکن بوده‌اند که پس از دو عهدنامه که مسبب تجزیه این منطقه گردید، تا آخرین لحظه دست از جنگ با روس برنداشته و به ایران کوچ کردند. طایفه بزرگ خلیفه لو هم اکنون در دشت مغان استان اردبیل در شهر های پارس آباد، جعفر آباد، و گرمی سکونت دارند. روستای بزرگ این طایفه نیز در 16 کیلومتری جعفر آباد بیله سوار واقع است. تقریبا نیمی ار این جمعیت به کوچ عشایری مشغولند. "دهنزخان خلیفه لو" از جمله مردان بزرگ این دیار است. (به نقل از ویکی پدیا)

هوشنگ میدانی منطقه ای مسطح با حاشیه کوههای مرتفع در دامنه شمال غربی سبلان به ارتفاع 2725 متر از سطح دریا واقع شده و به علت ارتفاع زیاد و همچنین طبیعت بکر و زیبایش، همیشه مورد توجه توریست ها و همچنین مردم اطراف این منطقه بوده است.

هوشنگ میدانی، از طرف شمال به منطقه ساربانلار، از طرف شمال شرقی و شرق به ارتفاعات ایشیق چیخماز و آبگرم شابیل، از جانب جنوب شرقی به دامنه سبلان و هرم، و نهایتا از غرب نیز به منطقه موئیل میرسد. این منطقه در محدوده میراث فرهنگی شهرستان مشگین شهر اردبیل بوده و به دلیل موقعیت خاص، آب و هوای مناسب و مساعد، نزدیکی به سبلان و همچنین آبگرم شابیل، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

شاید بد نیست بدانید که نام اصلی این منطقه، "اشک میدانی" و یا همان میدان اشک است که به یادگار اشکانیان و جنگ آنها با رومیان این نام را بر روی آن نهاده اند. پرندگان و حیوانات متنوع و زیادی در این منطقه زندگی میکنند که اکثر آنها در اطراف تالاب قره گل دیده میشوند. این تالاب دقیقا در جوار هوشنگ میدانی واقع شده است و محل تجمع حیوانات وحشی و پرندگان مختلف میباشد. حیواناتی نظیر قوچ و میش ارمنی و همچنین پرندگانی نظیر کبک در این مکان به وفور دیده میشوند. تجمع سنگ های زیبا در این محل مناظر بسیار چشم نوازی را به وجود آورده است که عشایر محل به دلیل تجسماتی که داشتند، نامی اختصاصی بر هرکدام از این سنگ ها گذاشته اند.